Vijg

Vijg – (Ficus carica), behoort tot de moerbijfamilie (Moraceae) en komt van nature voor in westelijk Azië. Vijgen vormen kleine bomen of wijd vertakte struiken. Vijgen kunnen onder gunstige omstandigheden 10 meter hoog worden.
De (wilde) vijgenboom bloeit driemaal per jaar met kleine bloemen, die op kleine, onrijpe vijgen lijken. Binnenin zit een ruimte waarin de vrouwelijke bloemetjes opgesloten zitten. De mannelijke bloemetjes zitten rond de kleine opening in de schijnvrucht. De bevruchting van de vrouwelijke bloemetjes gebeurt door de gewone vijgenwesp (Blastophaga psenes), die meteen ook zichzelf voortplant. De vrouwtjeswesp legt haar eieren in de vijg en bevrucht zo de vrouwelijke bloemen. Deze ontwikkelen zich tot de zaden in de vijg. De eerste reeks vruchten begint al voor de winter als knop. Als deze de winter overleven (niet vanzelfsprekend in België en Nederland: nachtvorst) dan worden deze rijp in de zomer. De tweede reeks ontstaat in het voorjaar en alleen in lange hete zomers kan de tweede reeks tot rijping komen. De derde reeks ontstaat in de zomer en komt niet tot rijping.
De rijpe vruchten zijn donkerpaars of zwart.
Omdat de vijgenwesp niet in Nederland voorkomt, worden de vijgen niet bevrucht, waardoor de vruchten niet rijpen en afvallen. Er zijn vijgensoorten ontwikkeld die zonder bevruchting toch rijpe vruchten vormen. Bovendien zijn deze vruchten pitloos.
De vijgenboom is in ons klimaat weinig gevoelig voor schimmels en ziektes. In de zomer regelmatig watergeven voorkomt uitdroging. Op een te natte standplaats of tijdens een periode met veel regen kunnen de vruchten wegrotten.
De vijg laat zich goed snoeien. De beste tijd om te snoeien is eind november, begin december of anders uiterlijk eind februari als de sapstroom nog niet op gang is gekomen zodat de vijg niet kan doodbloeden.
Jonge vijgenbomen moeten tijdens vorst in de eerste winter na het planten beschermd worden.
De beste tijd voor stekken is van eind februari tot eind maart voordat de vijg uitloopt. Vermeerderen kan door een tak over de grond te leggen en te bedekken (afleggen).
Een goed ras dat op nieuw hout vruchten geeft, is de winterharde ‘Ronde de Bordeaux’. De ‘Petite Negri’ geeft donkerbruine bijna zwarte vruchten. ‘Babits’ is zelfbestuivend, kan goed tegen kou en levert roodbruine vijgen. Ook ‘Brown Turkey’ en het de nieuwe soort ‘Firoma’ zijn goede winterharde, zelfbestuivende rassen.