Mol, een zoogdier dat ondergronds leeft. De mol leeft in een gangenstelsel dat bestaat uit vlak onder de oppervlakte gangen en dieper gelegen gangen.
Ook bekend als:
Vroot (Twents)
Tolpe (Vlaams)
Mol (Talpa europaea). De mol is een zoogdier dat ondergronds leeft. De mol leeft in een gangenstelsel dat bestaat uit vlak onder de oppervlakte gangen en dieper gelegen gangen. De laagste gangen kunnen wel tot ruim een meter onder het maaiveld liggen. De gangen net onder de oppervlakte zijn ‘jaaggangen’. Deze kunnen wel tweehonderd meter lang zijn en daarin jaagt de mol op regenwormen, engerlingen, ritnaalden, naaktslakken, duizendpoten en af en toe een kikker. In de dieper gelegen gangen bevindt zich ook de nestruimte.
De uitgegraven aarde wordt naar de oppervlakte gebracht en die losse aarde vormen de molshopen. De molshoop is ook de toegang tot het gangenstelsel en wordt door de mol gebruikt om nestmateriaal (gras, mos, veren, bladeren) te verzamelen voor het nest. Daar slaapt de mol ook.
De mol vind je op voor de mol geschikte gronden: dus niet te nat, te zanderig of een streek waar weinig regenwormen voorkomen. Zure gronden (pH < 3,8) zijn ongeschikt voor de meeste regenwormen, het hoofdvoedsel van de mol. Mollen hebben elk een eigen territorium. Dat leefgebied varieert van 400 tot 3000 m2.
Ondergronds kent de mol geen vijanden, bovengronds zijn die er genoeg: vos, uil, buizerd, reiger, wezel en de mens.
Mollen zijn het hele jaar door actief, zowel ’s nachts als overdag.
De omhoog gebrachte aarde (de molshopen) bestaan uit vruchtbare aarde uit de ondergrond – prima om toe te passen in de moestuin of als potgrond. Een mol in de tuin heeft niet alleen nadelen: mollen houden met hun gangen de ondergrond luchtig en eten de larven van insecten die aan de (tuin)planten eten.
Vindplaats
- Gazon
- Moes- en siertuin
Remedie
Er is veel op het gebied van de strijd tegen de mol: mollenklemmen, gebroken glas, gifgas, rook (vuurwerk, krant) en apparaten die mollen elektrocuteren. Deze zijn niet diervriendelijk en kennen een wisselend succes.
Vriendelijker methodes zijn het ingraven van flessen die een door de wind veroorzaakt mol-onvriendelijk geluid maken of het planten van keizerskronen (Fritillaria imperialis). De bloemen van keizerskronen stinken en de geur lijkt op die van vossen.
In de handel zijn ook apparaatjes te koop die in de molshoop geplaatst worden en die de grond doen trillen en een hoog-frequent geluid voortbrengen – daar houden mollen ook niet van. Vaak werken deze apparaten op een zonnecel.
Echter: Het bestrijden van mollen werkt averechts omdat een verlaten territorium meteen door een andere mol wordt ingenomen.
Preventie
Het is lastig om mollen uit de tuin te weren. Een tuin met een gezond ecologisch evenwicht heeft wormen (mits de grond daartoe geschikt is) en dus ook mollen. Als een aanwezige mol bestreden is dan is de kans groot dat een andere mol vanuit een buurtuin het vrijgevallen territorium inneemt. Dat gebeurt ook in het voorjaar als de jonge mollen het nest verlaten en op zoek gaan naar een eigen territorium.
