Liguster is groenblijvend en een van de bekendste haagplanten.
Je bekijkt de voor mobiel aangepaste versie van de pagina.
Die voor tablets, laptop en desktop biedt ook algemene informatie, zoals herkomst, giftigheid en teelt.
Blad en besjes (herfst) zijn giftig voor mens en dier. Bij paarden veroorzaakt het eten van het blad of de besjes koliek. Voor vo
Liguster – (Ligustrum), een heester uit de olijffamilie (Oleaceae). Liguster is groenblijvend en een van de bekendste haagplanten. De uit Japan afkomstige haagliguster (Ligustrum Ovalifolium) wordt het meest toegepast in hagen. De wilde liguster (Ligustrum vulgare) is inheems in België en Nederland en komt verder op vrijwel alle continenten voor.
Het verschil tussen de wilde liguster en de haagliguster is dat de wilde sneller groeit en erg hoog kan worden. Ook de vorm van het blad is anders. De haagliguster heeft ovaalvormig blad; het blad van de wilde liguster is lancetvormig. Zowel de wilde liguster als de haagliguster zijn niet volledig wintergroen.
Liguster groeit snel en verdraagt snoeien goed. Liguster bloeit met kleine, sterk geurende, witte bloempjes in het voorjaar. Omdat liguster een vroege bloeier is, trekt de bloei veel insecten aan.
In de regel worden er + vijf planten per meter gerekend voor een volle haag. Liguster verdraagt luchtverontreiniging.
In ligusterhagen nestelen veel vo
Een ligusterhaag behoudt haar vorm goed als de haag drie keer per jaar gesnoeid wordt. Half juni is de beste tijd voor de eerste snoei, en eind september voor de laatste snoei. De tweede snoei kan ergens in de zomer plaatsvinden afhankelijk van hoe ver de haag uitgegroeid is. In een droge zomer zal een tweede snoei niet nodig zijn. Door de bovenkant van de haag iets smaller te snoeien dan de onderkant, krijgen ook de onderste delen van de haag voldoende licht.
Liguster stelt geen bijzondere eisen aan de grond. Omdat liguster oppervlakkig wortelt, is liguster gevoelig voor onkruidverdelgers (herbiciden) en strooizout.
Plaaginsect
Het blad aan de bovenkant van de liguster wordt rafelig en er ontstaan gaten: groene appelwants (Lygocoris pabulinus).
Gaten in bladeren verspreid over de heester: de larven (rupsen) van de ligusterpijlstaart (Sphinx ligustri).
De groeipunten van het jonge blad worden aangevreten door groene rupsen: kleine wintervlinder (Operophtera brumata).
De zachte delen van de witte bloemen worden aangevreten: penseelkever (Trichius fasciatus).
Schimmels & ziektes
Heester verwelkt: aantasting door een bodemschimmel die de sapstroom in de wortels verstoort: Verticillium spp.
Op het blad ontstaan bruine en zwarte vlekken, bij verdere aantasting val het blad af: een variant van de bladvlekkenziekte (Cercospora).
Overig
Na het planten verdorren de bladeren en vallen ze af: onbalans tussen hoeveelheid bladeren en wortels waardoor watertekort ontstaat. Er zijn onvoldoende wortels om al het blad van water te kunnen voorzien. Liguster terugsnoeien en watergeven.
