Leylandii is een snelgroeiende conifeer, behorend tot de cipresfamilie.
Ook bekend als:
Leylandcipres
Je bekijkt de voor mobiel aangepaste versie van de pagina.
Die voor tablets, laptop en desktop biedt ook algemene informatie, zoals herkomst, giftigheid en teelt.
- Het sap uit snoeitakken kan huidirritaties veroorzaken.
Leylandii – (Cupressocyparis leylandii), een snelgroeiende conifeer, behorend tot de cipresfamilie (Cupressaceae). De Leylandii is ontstaan uit twee verschillende soorten cipressen uit de westelijke kuststreken van Noord-Amerika. Leylandii is groenblijvend en winterhard.
Een Leylandii kan op een goede standplaats zomaar 70 tot 80 cm per jaar groeien en is daarom een veel aangeplante haagplant. Een haag met Leylandiis kan in tien jaar zeven tot acht meter hoog worden. Om de haag in vorm te houden, is snoeien (‘scheren’) met een heggenschaar tweemaal per jaar noodzakelijk. Mei en september zijn daarvoor de beste maanden. Snoei de haag niet tot op het kale hout; Leylandiis lopen op het kale hout niet meer uit.
Snoei altijd zodanig dat de bovenkant smaller is dan de onderkant: zo komt de onderzijde van de haag niet in de eigen (regen)schaduw te staan en topzwaar wordt. Door het vele snoeien worden veel voedingsstoffen aan de grond onttrokken, regelmatig (voorjaar) bemesten houdt de haag gezond.
Leylandiis groeien het beste in goed gedraineerde grond; van natte voeten houden ze niet. Deze haagplant kan zowel in de volle zon als in de (half)schaduw geplant worden. Plant ze niet in diepe schaduw, dan worden het gebladerte bruin. Leylandiis hebben niet zoals Taxus het eeuwige leven: na tien tot twintig jaar – afhankelijk van de standplaats – beginnen ze te kwakkelen en moeten ze worden vervangen.
Voorkom dat tijdens droge periodes de Leylandiis uitdrogen, geef regelmatig water.
Plaaginsect
Takken van de Leylandii worden bruin: takluis (Cinara cupressi).
Schimmels & ziektes
Tijdens vochtige perioden worden takken bruin, soms is grijs schimmelpluis te zien: grauwe schimmel (Botrytis ssp.). Ook ernstig verzwakte Leylandiis (te rigoureus en/of te vaak gesnoeid) kunnen aangetast worden.
Overig
Het groen van de Leylandii wordt geel vanaf de onderzijde: te weinig water. Leylandiis die in te natte aarde staan, vertonen hetzelfde beeld omdat de wortels zijn gaan rotten, kan de Leylandii ook minder water opnemen en droogt uit.
Bruine puntjes aan de uiteinden van de takken: onscherp snoeigereedschap, waardoor het groen rafelig wordt afgesneden. Of de snoei heeft plaatsgevonden in de late herfst of winter, waardoor het gesnoeide groen door kou afsterft.
