Groenblijvende, winterharde heester, Buxus Sempervirens is de meest voorkomende soort.
Ook bekend als:
Palmboompje
Je bekijkt de voor mobiel aangepaste versie van de pagina.
Die voor tablets, laptop en desktop biedt ook algemene informatie, zoals herkomst, giftigheid en teelt.
- Alle delen van de buxus zijn giftig voor mens en dier, vooral de bast en de bladeren. Ook voor vogels (kippen!) is de buxus giftig.
Buxus, een groenblijvende heester uit de buxusfamilie (Buxaceae). Buxusstruiken laten zich gemakkelijk snoeien. Buxus Sempervirens is de meest algemeen aangeplante buxussoort. Buxus is een langzame groeier: een heestertje van nog geen halve meter groeit maar maximaal vijftien cm per jaar.
Om buxus in vorm te houden moet deze regelmatig gesnoeid worden, doe dit altijd voor eind juni. De langste dag (21 juni) is daarvoor een makkelijk te onthouden datum.
Bemesten in het vroege voorjaar, zomer (juni en augustus) houdt de buxus gezond. Er zijn speciale buxusmeststoffen (magnesium en een specifieke verhouding stikstof en kalium) verkrijgbaar, maar bemesten met gedroogde koemest of kippenmest kan ook.
Buxus groeit het beste in grond met een lichtzure tot neutrale zuurgraad (pH): 5,5 tot 7. Bij een te lage zuurgraad is het strooien van kalk noodzakelijk.
Buxus houdt van een niet te natte voedzame, vruchtbare grond. Een schepje compost onderin het plantgat helpt de heester groeien. Buxus kan zowel in de (half)schaduw als de zon staan. Hoe schaduwrijker, hoe donkerder het blad.
Plaaginsect
Aanvankelijk worden mineergangen zichtbaar, vervolgens blaren als de rupsen het bladgroen aan de onderkant van de bladeren wegvreten. Daarna worden bladeren wegvreten en soms hele struiken. Later verschijnen er spinsels tussen de takken: rupsen van de buxusmot (Cydalima perspectalis).
Misvormde toppen met lepelvormig blad – vooral op oudere heesters die niet vaak gesnoeid worden: Buxusbladvlo (Psylla buxi).
Knoppen lopen niet uit, worden geel en sterven af: Buxustopmijt (Phytoptus canestrinii).
Schimmels & ziektes
Donkerbruine, naar zwart verkleurende vlekken op het blad en de takken. Het blad verdort, maar blijft aan de buxus hangen. Bij vochtig weer kan de heester in enkele dagen afsterven: blad- en twijgziekte (Cylindrocladium buxicola). Agressieve schimmel waarvoor nog geen doeltreffend bestrijdingsmiddel is gevonden.
Overig
Heester verdroogt door te weinig water. Forse overbemesting kan hetzelfde resultaat geven: de heester verbrandt.
