De Hollandse iep is een kruising (hybride) van de ruwe iep en de gladde iep. De boom kan ruim 30 meter hoog worden.
Ook bekend als:
Olm
Je bekijkt de voor mobiel aangepaste versie van de pagina.
Die voor tablets, laptop en desktop biedt ook algemene informatie, zoals herkomst, giftigheid en teelt.
- De Hollandse iep is niet giftig, blad en binnenbast zijn eetbaar. Wel kan langdurige blootstelling aan zaagsel (bosbouw) van de iep overgevoeligheid veroorzaken.
Hollandse iep – (Ulmus ×hollandica), een kruising (hybride) van de ruwe iep (Ulmus glabra) en de gladde iep (Ulmus minor). De Hollandse iep kan ruim 30 meter hoog worden. De bast is gegroefd. Het blad kent twee ongelijke helften. De Hollandse iep is gevoelig voor de iepen
Een bekende cultivar van de Hollandse iep is de goudiep (Ulmus × hollandica ‘Wredei’):
Plaaginsect
Zigzagvormige vraatsporen in het blad: iepenzigzagbladwesp (Aproceros leucopoda).
Volwassen ke
Schimmels & ziektes
Takken verwelken, sterven af, waarna de hele boom sterft: iepenziekte.
Kleine, oranjerode bolletjes verschijnen op aangetaste takken, dat kunnen zowel dode als levende takken zijn: Meniezwammetje (Nectria cinnabarina).
Overig
Spechten zijn vaak op iepen te vinden, soms richten ze schade aan door het maken van nestholtes in vaak jonge iepen.