Heermoes behoort tot de paardenstaartenfamilie (Equisetaceae). Het is een vaste plant die maximaal 40 cm hoog wordt.
Ook bekend als:
Paardenstaart
Akkerpaardenstaart
Kattenstaart
Unjer
Heermoes – Equisetum arvense – behoort tot de paardenstaartenfamilie (Equisetaceae). Het is een vaste plant die maximaal 40 cm hoog wordt. In het voorjaar verschijnen de bladgroenloze stengels. Aan de top zitten de sporenaren. Op open grond verspreidt heermoes zich via deze sporen. In begroeide tuinen lukt vermenigvuldiging via de sporen niet, daar plant heermoes zich voor door het vormen van horizontale uitlopers diep onder de grond.
Vindplaats
Heermoes komt voor in de gematigde en koude streken van het noordelijk halfrond. Ze dateert uit de tijd van de dinosauriërs. Heermoes gedijt op arme, zure en licht vochtige grond. Industriële vervuiling deert haar niet. In de (moes)tuin vind je haar langs tegelranden, muurtjes en tussen de stenen van tegelpaden.
Bestrijden
Heermoes is lastig te bestrijden. De wortels zitten diep en zijn moeilijk bereikbaar. Achtergebleven stukjes wortel na een schoffelbeurt lopen gemakkelijk weer uit. Handmatig verwijderen of mechanisch (schoffelen en frezen) werken niet. Chemische middelen hebben geen vat op de plant.
Het bestrijden van heermoes is een zaak van lange adem: verwijder steeds opkomende sprieten en maak de grond vruchtbaar: bemest regelmatig (verrijkte mestkorrels). Verhoog daarnaast de pH naar neutral (7) of ietsje hoger (8) door kalk te strooien. Door bemesting en een regelmatige kalkgift, een goede drainage en een dichte beplanting gaat heermoes zich steeds minder thuis voelen en zal dus op termijn verdwijnen.
Let op
Heermoes in de (moes)tuin betekent dat de grond niet vruchtbaar is, aan de zure kant is en bovendien (te) vochtig.
Heermoes kan vergiftigingsverschijnselen veroorzaken bij paarden – en bij inname van een grote hoeveelheid ook bij mensen.
Heermoesgier
Van heermoes is gier te maken om plaaginsecten als bladluizen te bestrijden. Kijk op: Heermoesgier